به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نسیم ری، مطابق رسم سالیان گذشته، محفل انس با قرآن کریم در نخستین روز از ماه مبارک رمضان با حضور رهبر انقلاب اسلامی، در حسینیه امام خمینی (ره) در حال برگزاری است.
این مراسم به صورت زنده و مستقیم از رسانه KHAMENEI.IR و شبکه‌های صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در حال پخش است.
گزیده‌ای از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
باید تلات قرآن تکرار بشود، باید قرآن را خواند، از اول تا آخر تمام کرد، دوباره شروع کرد از سر تا آخر و پیوسته و پی در پی باید قرآن را استفاده کرد، قرآن معجزه پیغمبر است، این پیغمبر که پیغمبر خاتم است، دینش ابدی است، بنابراین معجزه‌اش هم باید ابدی باشد؛ این پیغمبر دین و معجرزه‌اش هم بایستی ابدی باشد؛ یعنی چه ابدی، یعنی اینکه شما هر وقتی از دوران طولانی تاریخ تا وقتی که این دین برپاست، تا ابد در هر دوره‌ای معارف مورد نیاز خودتان را برای زندگی بتوانید از قرآن پیدا کنید، زندگی یعنی چه؟، زندگی یعنی همان معنای وسیع زندگی زندگی معنوی زندگی متعالی الهی و زندگی مادی و خانواده حکومت ارتباطات اجتماعی تا اتصال به خداوند متعال این‌ها، این صحنه وسیع و گستره عظیم زندگی انسان اینهاست.
درباره ماه مبارک رمضان فرمود «هو شهر دعیتم الی ضیافت‌الله»، خیلی خوب. شما دعوت شدید. انسان گاهی جایی دعوت می‌شود و اجابت می‌کند و می‌رود در آن مهمانی و پذیرایی می‌شود. یک وقت هم نه، دعوت کردند ما را، همت نمی‌کنیم که حرکت کنیم و به آن مهمانی برویم و پذیرایی بشویم، پس این دست من و شماست.
ماه رمضان، ماه رمضان است. ماه ضیافت است. ماه گستره بینهایت رحمت الهی است. آن کسی که برود سر این سفره بنشیند آن کیست؟ پذیرایی بشود آن کیست؟ بحث سر این است. همت باید بکنیم که ما وارد این تالار عظیم پذیرایی بشویم و سر این سفره بنشینیم. این ضیافت چیست؟ خدای متعال_حالا اگر شما ان‌شاء‌الله همه‌تان به بهترین وجهی وارد این تالار ضیافت شدید و به ضیافت الهی مشرف شدید_ به شما چه خواهند داد؟ پذیرایی الهی عبارتست از فراهم کردن فرصت تقرب به خدا؛ یعنی از این چیزی دیگر بالاتر نیست. خدای متعال در این ماه فرصت تقرب به خودش را فراهم کرده.
یکی از نام‌های مبارک قرآن ذکر است؛ در خود قرآن چند جا تعبیر ذکر به کار برده شده و مراد قرآن است؛ مثلا «و هذا ذکرٌ مبارکٌ انزلناه»، یادآورنده است. ذکر وسیله ارتباط است. ذکر یعنی یاد. شما اگر یادتان بود ارتباط برقرار می‌کنید با هر کسی، با هر چیزی، اگر او یادتان رفت قهراً دیگر ارتباط برقرار نمی‌کنید.
اگر می‌خواهیم با خدا ارتباط داشته باشیم، با بهشت ارتباط داشته باشیم، با باطن عالی‌رتبه خودمان که خدای متعال برای ما قرار داده و ما می‌توانیم به آن برسیم و فعلیت بدهیم به آن، اگر می‌خواهیم ارتباط برقرار کنیم، باید به یادش باشیم. اگر یاد رفت، غفلت حاصل خواهد شد. قرآن مکرر نسبت به این غفلت پرهیز، زنهار داده شده، بر حذر داشته شدیم از این. غفلت خیلی بلای بزرگی است. غفلت نقطه مقابل ذکر است، قرآن هم ذکر است. هر چه که شما با قرآن بیشتر انس پیدا کنید، ذکر بیشتر خواهد شد و البته ذکر با مراقبه تقریبا همسان یا به یک معنا متحدند و مراقبه که این همه اهل معنا و اهل سلوک روی مراقبه تأکید می‌کنند و می‌گویند پلکان عروج انسان مراقبه است؛ مراقب خود بودن.
